อันดับที่ 40: โยฮัน นีสเก้นส์ (Johan Neeskens)

จุดพีค: 1971-1978

ความสำเร็จโดดเด่น: แชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ 3 สมัย, แชมป์ลาลีกา 1 สมัย, รองแชมป์โลก (1974, 1978), บัลลงดอร์ ดรีมทีม (Bronze)

โยฮัน นีสเก้นส์ เป็นอดีตกองกลางคนสำคัญของทีมชาติเนเธอร์แลนด์ ชุดรองแชมป์ฟุตบอลโลก 1974 และ 1978 รวมถึงอันดับที่ 3 ศึก ยูโร 1976 และได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในกองกลางที่ดีที่สุดตลอดกาลของทัพ ‘กังหันลม’ เนเธอร์แลนด์ เคียงข้าง ‘นักเตะเทวดา’ โยฮัน ครัฟฟ์

ในปี 2004 เขาถูกเสนอชื่อให้เป็น 1 ใน 125 ผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาลของ ฟีฟ่า และในปี 2017 นิตยสาร โฟร์โฟร์ทู จัดให้อยู่ในรายชื่อ 100 นักฟุตบอลที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล เขาคือผู้ช่วยให้ อาแจ็กซ์ ประสบความสำเร็จด้วยการคว้าแชมป์ ยูโรเปี้ยน คัพ ได้ถึง 3 สมัยติดต่อกัน การถูกคัดเลือกให้เป็นหนึ่งในขุนพลของ ‘ท่านนายพล’ ไรนุส มิเชลส์ ต้นตำรับกุนซือ โททัล ฟุตบอล บ่งบอกถึงคุณภาพของห้องเครื่องรายนี้ได้เป็นอย่างดี

อันดับที่ 39: คาร์ลอส อัลแบร์โต (Carlos Alberto)

จุดพีค: 1966-1970

ความสำเร็จโดดเด่น: แชมป์โลก (1970), หอเกียรติยศฟุตบอลแห่งชาติ (2003), บัลลงดอร์ ดรีมทีม (Silver)

ยอดตำนานของกัปตันทีมชาติบราซิล คาร์ลอส อัลแบร์โต ได้รับการจารึกชื่ออย่างยิ่งใหญ่จากลูกยิงสุดสวยใน World Cup ปี 1970 เกมที่เจอกับ อิตาลี ก่อนชนะไป 4-1 ส่งให้ตัวเขาและเพื่อนร่วมชาติคนอื่น ๆ รวมถึง เปเล่ ได้ชูถ้วยแชมป์โลกสมัยที่ 3 สำเร็จ และถูกยกย่องให้เป็นกัปตันทีมที่ดีที่สุดของทัพ ‘แซมบ้า’ จนได้รับฉายาว่า ‘O Capitão do Tri’ หรือ “ยอดกัปตันคนที่ 3” นอกจากนี้ยังมีผลงานยอดเยี่ยมสมัยค้าแข้งกับต้นสังกัด ซานโตส โดยลงสนามไปทั้งหมด 445 นัด ทำได้ 40 ประตู ในช่วงปี 1966-1974

อัลแบร์โต เป็นแบ็คจอมบุก ซึ่งมีเทคนิคอันสุดยอดหาตัวจับได้ยากในยุคนั้น และยังมีความแข็งแรงที่เป็นเลิศ บวกกับความขยันหมั่นเพียรที่หาใครเทียมได้ ทำให้เขามีทุกองค์ประกอบที่สุดยอดนักเตะทุกคนควรจะมี และสิ่งหนึ่งที่เขามีเหนือชั้นไปยิ่งใครคือ ความเป็นผู้นำทั้งในสนามและห้องแต่งตัว

อันดับที่ 38: จานลุยจิ บุฟฟอน (Gianluigi Buffon)

จุดพีค: 2002-2006 

ความสำเร็จโดดเด่น: แชมป์โลก (2006), แชมป์เซเรียอา 10 สมัย, รางวัลถุงมือทองคำ 12 สมัย, ทีมยอดเยี่ยมของยูฟ่า 5 สมัย, รางวัลผู้รักษาประตูยอดเยี่ยมของฟีฟ่า 1 สมัย, บัลลงดอร์ ดรีมทีม (Silver)

จานลุยจิ บุฟฟอน ถือเป็นตำนานผู้รักษาประตูแห่งยุคเลยก็ว่าได้ สถิติที่เขาทำนั้นยากเกินกว่าใครจะมาทำลาย ลงสนาม​ใน เซเรียอา ไปทั้งหมด 657 เกม​ในลีกสูงสุด​ และเก็บคลีนชีตนานที่สุด 974 นาที รวมทั้งไม่เสียประตูสูงสุดถึง 501 เกม ซึ่งตลอด 28 ปี บนเส้นทางค้าแข้ง ไม่มีใครปฏิเสธว่า บุฟฟอน เป็นหนึ่งในยอดผู้รักษาประตู​ตลอดกาลของโลกลูกหนัง

เจ้าตัวเป็นมือหนึ่งของทีมชาติอิตาลีมาอย่างยาวนาน ถ้าเขาไม่เจ็บก็อย่าหวังว่า จะมีใครมาเบียดแย่งตำแหน่งได้เลย ซึ่งจุดเด่นคือ การอ่านเกม ยืนตำแหน่ง ตัดสินใจได้อย่างเฉียบขาด และอีกสิ่งที่ผู้รักษาประตูยุคใหม่เทียบไม่ได้เลยคือ ความคงเส้นคงวาตลอดเกือบ 3 ทศวรรษ

อันดับที่ 37: เธียร์รี อองรี (Thierry Henry)

จุดพีค: 2003-2009

ความสำเร็จโดดเด่น: แชมป์โลก (1998), แชมป์ยูโร (2000),  แชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก 1 สมัย, แชมป์พรีเมียร์ลีก 2 สมัย, แชมป์ลาลีกา 2 สมัย, แชมป์ฝรั่งเศส ดิวิชั่นหนึ่ง 1 สมัย, รางวัลดาวยิงสูงสุด & รองเท้าทองคำ 8 รายการ, นักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของฝรั่งเศส 5 สมัย, บัลลงดอร์ ดรีมทีม (Bronze)

เธียร์รี่ อองรี เริ่มเล่นในตำแหน่งปีกซ้ายตอนที่อยู่ โมนาโก ที่มี อาร์แซน เวนเกอร์ เป็นกุนซือยู่ในตอนนั้น จน ยูเวนตุส ได้ดึงตัวไปร่วมทัพ แต่ก็ไม่ได้ฉายแววอะไรโดดเด่นขึ้นมา และในตอนนั้นเอง เขาก็ได้วนกลับมาร่วมงานกับ เวนเกอร์ อีกครั้ง แต่ไม่ใช่ที่ โมนาโก แต่เป็น อาร์เซน่อล ที่เขาสถาปนาตัวเองขึ้นมาเป็นกองหน้าระดับตำนานของ พรีเมียร์ลีก จนถึงปัจจุบันนี้

ถ้าพูดถึง เธียร์รี อองรี ภาพและสไตล์การยิงประตูของเขาจะเข้ามาในหัวเราทันทีโดยอัตโนมัติ มันเหมือนจะเป็นท่าไม้ตายที่เราเห็นกันโดยประจำ ได้บอลเยื้อง ๆ ในกรอบเขตโทษ เอียงตัวเล็กน้อย ก่อนปั่นด้วยเท้าขวาเสียบเสาไกลเข้าประตูไป จัดเป็นหนึ่งในลายเซ็นของหัวหอกระดับตำนานของวงการลูกหนัง ‘ตราไก่’

อันดับที่ 36: ฮริสโต้ สตอยช์คอฟ (Hristo Stoichkov)

จุดพีค: 1990-1995

ความสำเร็จโดดเด่น: บัลลงดอร์ (1994), แชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ 1 สมัย, แชมป์ลาลีกา 4 สมัย,  World Player of the Year อันดับ 2 (1992, 1994), ผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของ บัลแกเรีย 5 สมัย, 

ฮริสโต้ สตอยช์คอฟ ผู้พลิกประวัติศาสตร์มากมายให้กับทีมชาติบัลแกเรีย และเป็นหนึ่งในตำนานของสุดยอดสโมสรอย่าง บาร์เซโลน่า เป็นผู้เล่นสำคัญมากที่สุดที่เขี่ยทีมชาติอาร์เจนติน่า ตกรอบแรก และเขี่ยทีมชาติเยอรมนี ตกรอบ 8 ทีมสุดท้าย ในการแข่งขันฟุตบอลโลก 1994 และทำผลงานคว้าอันดับ 4 มาครอง และเป็นดาวซัลโวในรายการนี้ จนได้รับความเคารพจากชาติด้วยเองว่าเป็น ‘พระเจ้าแห่งบัลแกเรีย’

เจ้าตัวเล่นได้ตั้งแต่ตำแหน่ง เพลย์เมกเกอร์, กองหน้าตัวต่ำ และกองกลางตัวรุก มีสไตล์ที่หลากหลาย มีทักษะมากมายครบครัน ผ่านบอลทะลุช่องได้ดี ยิงคมและแรง มีลูกฟรีคิก และลูกจุดโทษที่ยอดเยี่ยม ซึ่งจุดเด่นที่สุดคือ การเสี้ยงบอลที่คล่องแคล่ว พาบอลไปอย่างรวดเร็ว โดยเขาประสบความสำเร็จมากที่สุดตอนอยู่กับ ซีเอสเคเอ โซเฟีย, บาร์เซโลน่า และได้ยุติการค้าแข้งกับ สโมสร ดีซี ยูไนเต็ด ของ สหรัฐอเมริกา

อันดับที่ 35: ลูก้า โมดริช (Luka Modrić)

จุดพีค: 2014-2018

ความสำเร็จโดดเด่น: บัลลงดอร์ (2018), รองแชมป์โลก (2018), แชมป์สโมสรโลก 4 สมัย,  แชมป์ยูฟ่า แชมเปียนส์ ลีก 6 สมัย, แชมป์ลาลีกา 4 สมัย, รางวัลนักเตะยอดเยี่ยมฟุตบอลโลก (2018), ติดทีม FIFPRO 6 ครั้ง 

กัปตันทีมชาติโครเอเชีย ผู้พาประเทศเล็กๆที่มีประชากรเพียง 4 ล้านคน คว้ารองแชมป์ฟุตบอลโลก 2018 และยังสถาปนาตัวเองขึ้นรับบัลลงดอร์ในปีนั้น หลังรางวัลนี้ถูกครอบงำด้วย 2 สตาร์แห่งยุคอย่าง ลีโอเนล เมสซี่ และ คริสเตียโน่ โรนัลโด้ มานานหลายปี เขาถูกขนานนามว่า "นี่คือนักฟุตบอลที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาลของ โครเอเชีย"

โมดริช คือยอดมิดฟิลด์แห่งความคลาสสิคที่ครบเครื่อง เขาเป็นนักเตะคนสำคัญของ เรอัล มาดริด และยังคงโชว์ฟอร์มการเล่นที่อยู่ในระดับสูงได้จนถึงปัจจุบัน แม้จะมีส่วนสูงเพียง 172 ซม. แต่ก็ทดแทนด้วยการผ่านบอลที่แม่นยำ ควบคุมจังหวะของเกม เทคนิคการเลี้ยงบอลขั้นเทพ และวิสัยทัศน์การอ่านเกมที่เฉียบขาด 

นี่คือชายร่างเล็กที่สร้างสิ่งอัศจรรย์ใจในโลกฟุตบอลครั้งแล้วครั้งเล่า

อันดับที่ 34: รุด กุลลิต (Ruud Gullit)

จุดพีค: 1987-1992

ความสำเร็จโดดเด่น: บัลลงดอร์ (1987), แชมป์ยูโร (1988), แชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ 2 สมัย, แชมป์ยูฟ่า ซูเปอร์คัพ 2 สมัย, แชมป์เอเรดิวิซี 3 สมัย, แชมป์เซเรียอา 3 สมัย

อดีตกัปตันทีมผู้ที่มีส่วนร่วมสำคัญในการพา "ทัพอัศวินสีส้ม" คว้าแชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป เมื่อปี 1988 ซึ่งนั่นคือแชมป์ระดับเมเจอร์เพียงครั้งเดียวของ เนเธอร์แลนด์ หลายคนจำเขาได้จากแฟชั่นส่วนตัวสุด Unique ด้วยการไว้ผมทรง "งูเก็งกอง"

กุลลิต เป็นนักฟุตบอลที่มีบุคลิกความเป็นผู้นำสูง ประกอบกับลีลาในสนามอันโดดเด่น ความสามารถเฉพาะตัวที่เล่นได้หลากหลายตำแหน่ง ทำให้เขาปรับตัวเข้ากับปรัชญาโททัลฟุตบอลได้เป็นอย่างดีในยุคสมัยนั้น และเมื่อได้ย้ายตัวเองข้ามฝากมายังเกาะอังกฤษ เขายังเป็นทั้งผู้เล่นและผู้จัดการทีมของสโมสรเชลซี โดยสามารถพา "ทีมสิงโตน้ำเงินคราม" คว้าแชมป์เอฟเอ คัพ ได้สำเร็จเชื่อเหลือเกินว่านี่คืออีกหนึ่งตำนานของวงการฟุตบอลดัตช์ที่จะถูกเล่าขานอย่างไม่จบไม่สิ้นแน่นอน

อันดับที่ 33: เควิน คีแกน (Kevin Keegan)

จุดพีค: 1972-1979

ความสำเร็จโดดเด่น: บัลลงดอร์ (1978, 1979), แชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ 1 สมัย, แชมป์ยูฟ่า คัพ 2 สมัย, แชมป์บริติช โฮม แชมเปี้ยนชิพ 4 สมัย, แชมป์ดิวิชั่นหนึ่ง 3 สมัย, แชมป์บุนเดลีกา 1 สมัย, ผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปี 4 สมัย

ตำนkนกองหน้าแห่งประวัติศาสตร์คนหนึ่งของสโมสรลิเวอร์พูล นี่คือชายที่ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในบรรดานักเตะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่อังกฤษเคยมีมา ด้วยสไตล์การเล่นที่ดุดัน รวดเร็ว ชั้นเชิงที่แพรวพราว รวมไปถึงการถล่มประตูเป็นกอบเป็นกำ ทำให้ชื่อเสียงของเขาเป็นที่กล่าวขานไปทั่วทั้งโลก

เป็นเวลายาวนานถึง 12 ปีที่นักเตะอังกฤษไม่ได้ลิ้มรสรางวัลบัลลงดอร์ จนกระทั่ง เควิน คีแกน ลบมนตราต้องคำสาปได้สำเร็จในปี 1978 กับสโมสรฮัมบูร์ก ซึ่งต้องบอกว่าผลงานของเขานั้นการันตีความยอดเยี่ยมมาตั้งแต่สมัยที่ค้าแข้งอยู่กับ ‘เครื่องจักรสีแดง’ สโมสรที่เขาพาทีมเถลิงแชมป์ยุโรป เป็นหนแรกในประวัติศาสตร์ของเมืองเมอร์ซี่ย์ไซด์

ศูนย์หน้ารายนี้มีส่วนสำคัญอย่างมากในการพา "ทัพสิงห์เหนือ" คว้าแชมป์บุนเดสลีกาเมื่อฤดูกาล 1978-1979 และมันเพียงพอที่จะทำให้เขาเถลิงบัลลงดอร์ถึง 2 สมัยติดต่อกัน พร้อมสร้างสถิติเป็นนักเตะแดนผู้ดีรายแรกที่คว้ารางวัลนี้ 2 สมัยซ้อน

อันดับที่ 32: โรแบร์โต้ บาจโจ้ (Roberto Baggio)

จุดพีค: 1990-1996

ความสำเร็จโดดเด่น: บัลลงดอร์ (1993), รองแชมป์โลก (1994), แชมป์ยูฟ่า คัพ 1 สมัย, แชมป์เซเรียอา 2 สมัย, นักเตะชายยอดเยี่ยมแห่งปี (1993)

อดีตกองหน้า "ผมเปีย" ทีมชาติอิตาลี ที่เจิดจรัสที่สุดคนหนึ่งในช่วงปลายยุค 1990 เขาเป็นนักเตะไม่กี่คนบนโลกที่เคยค้าแข้งกับ 3 สโมสรยักษ์ใหญ่แห่งศึกกัลโช่ เซเรียอา อย่างครบถ้วน ไล่ตั้งแต่ ยูเวนตุส, เอซี มิลาน และ อินเตอร์ มิลาน

นี่คือผู้เล่นแนวรุกที่สมบูรณ์แบบที่สุดคนหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์วงการฟุตบอล เขาคว้าบัลลงดอร์ในปี 1993 และสามารถพาทีมชาติอิตาลีเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลก 1994 โดยเอาทุกแมตซ์ของทั้งทัวร์นาเมนต์มาเป็นเวทีโชว์ของตัวเอง ถึงแม้ในท้ายที่สุดจะตกเป็นจำเลยกับการพลาดลูกจุดโทษในตำนาน จนชวดแชมป์ไปเลยก็ตาม

บาจโจ้ ยิงไปทั้งหมด 39 ประตู ในรอบ 1 ปฏิทิน และมันช่วยให้เขาได้รับคะแนนโหวตจากสหพันธ์ฟุตบอลนานาชาติ (FIFA) ทั้งหมด 142 คะแนน จาก 150 คะแนนเต็ม สถาปนาตนเองขึ้นเป็น นักเตะยอดเยี่ยมที่สุดของยุโรป, นักเตะชายยอดเยี่ยมแห่งปี และคว้าบัลลงดอร์ ของ France Football ในปีนั้น

อันดับที่ 31: อันเดรส อิเนียสต้า (Andrés Iniesta)

จุดพีค: 2009-2018

ความสำเร็จโดดเด่น: แชมป์โลก (2010), แชมป์ยูโร (2008, 2012), แชมป์สโมสรโลก 3 สมัย, แชมป์ยูฟ่า แชมเปียนส์ ลีก 4 สมัย, แชมป์ยูฟ่า ซูเปอร์คัพ 3 สมัย, แชมป์ลาลีกา 9 สมัย, ติดทีม FIFPRO 9 ครั้ง, บัลลงดอร์ ดรีมทีม (Bronze) 

ถ้าจะให้ยกตัวอย่างมิดฟิลด์สายชั้นเชิงในรอบกว่าทศวรรษที่ผ่านมา ชื่อของ อันเดรส อิเนียสต้า ย่อมปรากฎขึ้นมาแบบยากที่จะปฏิเสธได้ เพราะนี่คือสุดยอดกองกลางของ "ทีมเจ้าบุญทุ่ม" ในยุคที่ Tiki-taka ครองโลก

อิเนียสต้า คือผู้เล่นที่มีเบสิกฟุตบอลในระดับตกผลึก เป็นตัวเเปรสำคัญต่อผลเเพ้ชนะของทีม มีทักษะการเป็นจอมทัพ มีสกิลการเอาตัวรอดในพื้นที่เเคบ ๆ และผ่านบอลได้อย่างเฉียบคม ทุกการสัมผัสบอลของเขาล้วนมีความหมายทั้งสิ้น หากจะเปรียบกับสุภาษิตของไทย เขาคงเป็นระดับ “ห้องเครื่องที่ปิดทองหลังยอดเขาเอเวอเรสต์”

เขียนโดย The Lite Team

LS Sport ข่าวกีฬาคนรุ่นใหม่ 24 ชั่วโมง